Bhagwat Geeta Chapter 2 Shlok-63

Anger clouds judgment, leading to confusion and memory lapses. When memory becomes bewildered, it undermines intellect, ultimately leading to ruin.

Description

Anger, much like morning mist veiling the sunlight, obscures judgment. In its grip, people often make mistakes they later regret, as emotions shroud their intellect. It’s common to hear someone lament, “Why did I speak to them in such a manner? They’re elder to me.” In those moments, anger has clouded their ability to discern, leading to regrettable actions.

Clouded intellect brings about confusion in memory, blurring the lines between right and wrong. One becomes swept away by emotions, descending further into chaos. This descent culminates in the destruction of the intellect, the inner compass guiding one’s actions. Without it, ruin beckons.

Thus, the journey from divinity to impiety begins with indulging in worldly desires and ends with the obliteration of intellect.

क्रोध निर्णय को धूमिल कर देता है, जिससे भ्रम पैदा होता है और याददाश्त कमजोर हो जाती है। जब स्मृति भ्रमित हो जाती है, तो यह बुद्धि को कमज़ोर कर देती है, अंततः विनाश की ओर ले जाती है।

विवरण

क्रोध, ठीक उसी तरह जैसे सुबह की धुंध सूरज की रोशनी को ढक लेती है, निर्णय को अस्पष्ट कर देती है। इसकी चपेट में आकर लोग अक्सर ऐसी गलतियाँ कर बैठते हैं जिनका उन्हें बाद में पछतावा होता है, क्योंकि भावनाएँ उनकी बुद्धि पर छा जाती हैं। किसी को विलाप करते हुए सुनना आम बात है, “मैंने उनसे इस तरह से बात क्यों की? वे मुझसे बड़े हैं।” उन क्षणों में, क्रोध ने उनकी समझने की क्षमता को धूमिल कर दिया है, जिसके परिणामस्वरूप उन्हें खेदजनक कार्य करना पड़ा है।

धुंधली बुद्धि स्मृति में भ्रम पैदा करती है, सही और गलत के बीच की रेखा को धुंधला कर देती है। व्यक्ति भावनाओं में बह जाता है और अराजकता में गिर जाता है। यह अवतरण बुद्धि के विनाश में परिणत होता है, जो व्यक्ति के कार्यों का मार्गदर्शन करने वाली आंतरिक दिशा है। इसके बिना बर्बादी इशारा करती है।

କ୍ରୋଧ ମେଘ ବିଚାର, ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ ଏବଂ ସ୍ମୃତିର ଅଭାବକୁ ନେଇଥାଏ | ଯେତେବେଳେ ସ୍ମୃତି ବିସ୍ମିତ ହୁଏ, ଏହା ବୁଦ୍ଧି ଦୁର୍ବଳ କରେ, ଶେଷରେ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ |

ବର୍ଣ୍ଣନା

କ୍ରୋଧ, ସୂର୍ଯ୍ୟକିରଣକୁ ଆଚ୍ଛାଦନ କରୁଥିବା ସକାଳର କୁହୁଡି ପରି, ବିଚାରକୁ ଅନ୍ଧକାର କରେ | ଏହାର ଆଭିମୁଖ୍ୟରେ, ଲୋକମାନେ ପ୍ରାୟତ mistakes ଭୁଲ୍ କରନ୍ତି ଯାହା ପରେ ସେମାନେ ଅନୁତାପ କରନ୍ତି, ଯେହେତୁ ଭାବନା ସେମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧି ବ oud ାଇଥାଏ | କେହି ଜଣେ ବିଳାପ ଶୁଣିବା ସାଧାରଣ କଥା, “ମୁଁ କାହିଁକି ସେମାନଙ୍କ ସହ ଏପରି କଥାବାର୍ତ୍ତା କଲି? ସେମାନେ ମୋ ପାଇଁ ବୟସ୍କ ଅଟନ୍ତି।” ସେହି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ, କ୍ରୋଧ ସେମାନଙ୍କର ବୁ disc ିବାର କ୍ଷମତାକୁ ମେଘୁଆ କରିଦେଇଛି, ଯାହା ଦୁ rett ଖଦାୟକ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଏ |

ମେଘୁଆ ବୁଦ୍ଧି ସ୍ମୃତିରେ ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ ଆଣିଥାଏ, ଯାହା ଠିକ ଏବଂ ଭୁଲ ମଧ୍ୟରେ ରେଖାଗୁଡ଼ିକୁ ଅସ୍ପଷ୍ଟ କରିଥାଏ | ଜଣେ ବିଶୃଙ୍ଖଳାକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଭାବନା ଦ୍ୱାରା ଦୂରେଇ ଯାଇଥାଏ | ଏହି ଅବନତି ବୁଦ୍ଧିର ବିନାଶରେ ଶେଷ ହୁଏ, ଭିତରର କମ୍ପାସ୍ ଜଣଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟକୁ ମାର୍ଗଦର୍ଶନ କରେ | ଏହା ବିନା, ବେକନ୍ ନଷ୍ଟ କରନ୍ତୁ |

ଏହିପରି, inity ଶ୍ୱରୀୟତା ଠାରୁ ଅଶୁଦ୍ଧତା ଯାତ୍ରା ସାଂସାରିକ ଇଚ୍ଛାରେ ଲିପ୍ତ ହେବା ସହିତ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ଏବଂ ବୁଦ୍ଧିର ବିଲୋପ ସହିତ ଶେଷ ହୁଏ |