In that blissful state of Yog, known as samadhi, one experiences supreme, boundless divine joy. Firmly situated in this state, one never deviates from the Eternal Truth.
Description
The yearning for bliss is intrinsic to the soul’s nature because we are fragments of God, who is an ocean of bliss. Several quotations from the Vedic scriptures, mentioned in verse 5.21, support this. Here are additional quotations that express God’s nature as an infinite ocean of bliss:
– “God is bliss himself; the individual soul becomes blissful upon attaining him.” (Taittirīya Upaniṣhad 2.7)
– “God is the veritable form of bliss.” (Brahma Sūtra 1.1.12)
– “The divine form of God is made of eternity, knowledge, and bliss.” (Bhāgavatam 10.13.54)
– “God, who is the ocean of bliss, resides within you. Without knowing him, how can your thirst for happiness be quenched?” (Ramayan)
For eons, we have sought perfect bliss, and all our actions aim to find it. However, the mind and senses perceive only a faint reflection of true bliss from objects of gratification. This sensual pleasure fails to satisfy the soul’s longing for the infinite bliss of God.
When the mind unites with God, the soul experiences an indescribable and sublime bliss beyond the senses’ reach. This state is called samādhi in the Vedic scriptures. Sage Patanjali states, “For success in samādhi, surrender to the Supreme Lord.” (Patañjali Yog Darśhan 2.45) In samādhi, experiencing complete satisfaction and contentment, the soul desires nothing more and remains firmly established in the Absolute Truth, never deviating from it.
योग की उस आनंदमय अवस्था में, जिसे समाधि कहा जाता है, व्यक्ति सर्वोच्च, असीम दिव्य आनंद का अनुभव करता है। इस अवस्था में दृढ़ रहकर व्यक्ति कभी भी शाश्वत सत्य से विचलित नहीं होता।
विवरण
आनंद की चाहत आत्मा के स्वभाव में अंतर्निहित है क्योंकि हम ईश्वर के अंश हैं, जो आनंद का सागर है। श्लोक 5.21 में उल्लिखित वैदिक ग्रंथों के कई उद्धरण इसका समर्थन करते हैं। यहां अतिरिक्त उद्धरण हैं जो ईश्वर के स्वभाव को आनंद के अनंत सागर के रूप में व्यक्त करते हैं:
– “भगवान स्वयं आनंद स्वरूप हैं, उन्हें प्राप्त कर जीवात्मा आनंदित हो जाती है।” (तैत्तिरीय उपनिषद 2.7)
– “ईश्वर साक्षात आनंद स्वरूप है।” (ब्रह्म सूत्र 1.1.12)
– “ईश्वर का दिव्य स्वरूप अनंत काल, ज्ञान और आनंद से बना है।” (भागवत 10.13.54)
– “भगवान, जो आनंद का सागर है, आपके भीतर रहता है। उसे जाने बिना, आपकी खुशी की प्यास कैसे बुझ सकती है?” (रामायण)
युगों-युगों से हम पूर्ण आनंद की तलाश कर रहे हैं और हमारे सभी कार्यों का लक्ष्य उसे पाना है। हालाँकि, मन और इंद्रियाँ संतुष्टि की वस्तुओं से सच्चे आनंद का केवल एक हल्का प्रतिबिंब ही देखते हैं। यह कामुक सुख भगवान के अनंत आनंद के लिए आत्मा की लालसा को संतुष्ट करने में विफल रहता है।
जब मन ईश्वर से जुड़ जाता है, तो आत्मा को इंद्रियों की पहुंच से परे एक अवर्णनीय और उत्कृष्ट आनंद का अनुभव होता है। वैदिक शास्त्रों में इस अवस्था को समाधि कहा गया है। ऋषि पतंजलि कहते हैं, “समाधि में सफलता के लिए, सर्वोच्च भगवान के प्रति समर्पण करें।” (पतंजलि योग दर्शन 2.45) समाधि में, पूर्ण संतुष्टि और संतुष्टि का अनुभव करते हुए, आत्मा कुछ और नहीं चाहती है और परम सत्य में दृढ़ता से स्थापित रहती है, कभी भी उससे विचलित नहीं होती है।
ଯୋଗର ସେହି ସୁଖୀ ଅବସ୍ଥାରେ, ସମାଦୀ ଭାବରେ ଜଣାଶୁଣା, ଜଣେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ, ସୀମାହୀନ divine ଶ୍ୱରୀୟ ଆନନ୍ଦ ଅନୁଭବ କରେ | ଏହି ଅବସ୍ଥାରେ ଦୃ ly ଭାବରେ ଅବସ୍ଥିତ, କେହି ଅନନ୍ତ ସତ୍ୟରୁ ବିମୁଖ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ |
ବର୍ଣ୍ଣନା
to english
ସୁଖର ଇଚ୍ଛା ପ୍ରାଣର ପ୍ରକୃତି ପାଇଁ ଅନ୍ତର୍ନିହିତ କାରଣ ଆମେ ଭଗବାନଙ୍କ ଖଣ୍ଡ, ଯିଏ ସୁଖର ସମୁଦ୍ର | 5.21 ପଦରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଥିବା ବ ed ଦିକ ଶାସ୍ତ୍ରଗୁଡ଼ିକର ଅନେକ ଉଦ୍ଧୃତି ଏହାକୁ ସମର୍ଥନ କରେ | ଏଠାରେ ଅତିରିକ୍ତ ଉଦ୍ଧୃତି ଅଛି ଯାହା God’s ଶ୍ବରଙ୍କ ପ୍ରକୃତିକୁ ଅସୀମ ସମୁଦ୍ର ଭାବରେ ପ୍ରକାଶ କରେ:
– “ଭଗବାନ ନିଜକୁ ସୁଖୀ କରନ୍ତି; ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଆତ୍ମା ତାଙ୍କୁ ପାଇବା ପରେ ଆନନ୍ଦିତ ହୁଏ |” (Taittirīya Upaniṣhad 2.7)
– “ଭଗବାନ ହେଉଛନ୍ତି ସୁଖର ପ୍ରକୃତ ରୂପ।” (ବ୍ରହ୍ମା ସ ū ତ୍ରା 1.1.12)
– “God ଶ୍ବରଙ୍କ divine ଶ୍ୱରୀୟ ରୂପ ଅନନ୍ତତା, ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ସୁଖରେ ନିର୍ମିତ |” (ଭଗବତମ୍ 10.13.54)
– “ଭଗବାନ, ଯିଏ ସୁଖର ସମୁଦ୍ର, ସେ ତୁମ ଭିତରେ ରୁହନ୍ତି। ତାଙ୍କୁ ନ ଜାଣି, ତୁମର ଖୁସିର ତୃଷା କିପରି ଦୂର ହୋଇପାରିବ?” (ରାମାୟଣ)
ଇନ୍ ପାଇଁ, ଆମେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୁଖ ଖୋଜିଛୁ, ଏବଂ ଆମର ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ ଏହାକୁ ଖୋଜିବାକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖିଛି | ତଥାପି, ମନ ଏବଂ ଇନ୍ଦ୍ରିୟଗୁଡ଼ିକ କେବଳ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ବସ୍ତୁଗୁଡ଼ିକରୁ ପ୍ରକୃତ ସୁଖର ଏକ ଦୁର୍ବଳ ପ୍ରତିଫଳନକୁ ଅନୁଭବ କରେ | ଏହି ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ଆନନ୍ଦ ଭଗବାନଙ୍କ ଅସୀମ ସୁଖ ପାଇଁ ପ୍ରାଣର ଲାଳସାକୁ ପୂରଣ କରିବାରେ ବିଫଳ ହୁଏ |
ଯେତେବେଳେ ମନ God ଶ୍ବରଙ୍କ ସହିତ ମିଳିତ ହୁଏ, ଆତ୍ମା ଇନ୍ଦ୍ରିୟମାନଙ୍କ ପାଖରେ ପହ beyond ୍ଚିବା ବାହାରେ ଏକ ଅବିସ୍ମରଣୀୟ ଏବଂ ଉଚ୍ଚମାନର ଆନନ୍ଦ ପାଇଥାଏ | ଏହି ରାଜ୍ୟକୁ ବ ed ଦିକ ଶାସ୍ତ୍ରରେ ସମାଦୀ କୁହାଯାଏ | ସାଜେ ପତଞ୍ଜଳି କହିଛନ୍ତି ଯେ ସମାଦୀରେ ସଫଳତା ପାଇଁ ସର୍ବୋପରି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନିକଟରେ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କର। ।