Yogis who understand this secret earn far greater merit than those who perform Vedic rituals, study the Vedas, carry out sacrifices, practice austerities, or give in charity. These yogis ultimately attain the Supreme Abode.
Description
In the final verse of this chapter, Shree Krishna emphasizes that yogis who follow the path of light achieve results far greater than those gained from other practices. He clarifies that even if one performs Vedic sacrifices, austerities, charity, or acquires self-knowledge, these actions are not the path of light unless accompanied by devotion to God. As stated in the Ramayan:
“Nema dharma āchāra tapa gyāna jagya japa dāna,
Bheṣhaja puni koṭinha nahiṅ roga jāhiṅ harijāna.”
“You may practice good conduct, righteousness, austerities, sacrifices, ashtanga yoga, mantra chanting, and charity, but without devotion to God, the disease of material consciousness will not be cured.”
Such deeds yield only temporary material rewards. True devotion to God, however, leads to liberation from the material world. Therefore, yogis who understand this truth detach their minds from material distractions and focus solely on God. By following this path of light, they ultimately attain eternal happiness.
जो योगी इस रहस्य को समझते हैं, वे उन लोगों की तुलना में कहीं अधिक पुण्य अर्जित करते हैं जो वैदिक अनुष्ठान करते हैं, वेदों का अध्ययन करते हैं, यज्ञ करते हैं, तपस्या करते हैं या दान देते हैं। ये योगी अंततः परमधाम को प्राप्त करते हैं।
विवरण
इस अध्याय के अंतिम श्लोक में, श्री कृष्ण इस बात पर जोर देते हैं कि जो योगी प्रकाश के मार्ग का अनुसरण करते हैं, वे अन्य प्रथाओं से प्राप्त परिणामों की तुलना में कहीं अधिक परिणाम प्राप्त करते हैं। वह स्पष्ट करते हैं कि भले ही कोई वैदिक यज्ञ, तपस्या, दान करता हो, या आत्म-ज्ञान प्राप्त करता हो, ये कार्य तब तक प्रकाश का मार्ग नहीं हैं जब तक कि इसमें ईश्वर की भक्ति न हो। जैसा कि रामायण में कहा गया है:
“नेमा धर्म आचार तप ज्ञान जग्य जप दान,
भेषज पुनि कोटिन्ह नहिं रोग जहिं हरिजन।”
“आप अच्छे आचरण, धार्मिकता, तपस्या, बलिदान, अष्टांग योग, मंत्र जप और दान का अभ्यास कर सकते हैं, लेकिन भगवान की भक्ति के बिना, भौतिक चेतना की बीमारी ठीक नहीं होगी।”
ऐसे कर्मों से केवल अस्थायी भौतिक प्रतिफल मिलता है। हालाँकि, ईश्वर के प्रति सच्ची भक्ति भौतिक संसार से मुक्ति दिलाती है। इसलिए, जो योगी इस सत्य को समझते हैं वे अपने मन को भौतिक विकर्षणों से अलग कर लेते हैं और केवल ईश्वर पर ध्यान केंद्रित करते हैं। प्रकाश के इस मार्ग का अनुसरण करके, वे अंततः शाश्वत सुख प्राप्त करते हैं।
ଯୋଗୀମାନେ ଯେଉଁମାନେ ଏହି ରହସ୍ୟ ବୁ understand ନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ବ ed ଦିକ ରୀତିନୀତି କରନ୍ତି, ବେଦ ଅଧ୍ୟୟନ କରନ୍ତି, ବଳିଦାନ କରନ୍ତି, ଆର୍ଥିକ ଅଭ୍ୟାସ କରନ୍ତି କିମ୍ବା ଦାନ ଦିଅନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ତୁଳନାରେ ଅଧିକ ଯୋଗ୍ୟତା ଅର୍ଜନ କରନ୍ତି | ଏହି ଯୋଗୀମାନେ ଶେଷରେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ବାସସ୍ଥାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରନ୍ତି |
ବର୍ଣ୍ଣନା
ଏହି ଅଧ୍ୟାୟର ଅନ୍ତିମ ପଦରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଗୁରୁତ୍ୱାରୋପ କରିଛନ୍ତି ଯେ ଆଲୋକର ପଥ ଅନୁସରଣ କରୁଥିବା ଯୋଗୀମାନେ ଅନ୍ୟ ଅଭ୍ୟାସରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ଫଳାଫଳଠାରୁ ବହୁ ଅଧିକ ଫଳାଫଳ ହାସଲ କରନ୍ତି। ସେ ସ୍ପଷ୍ଟ କରିଛନ୍ତି ଯେ ଯଦିଓ ବ ed ଦିକ ବଳିଦାନ, ଉତ୍ତମତା, ଦାନ, କିମ୍ବା ଆତ୍ମ-ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ କରନ୍ତି, ତେବେ ଭଗବାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଭକ୍ତି ନହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡ଼ିକ ଆଲୋକର ରାସ୍ତା ନୁହେଁ। ଯେପରି ରାମାୟଣରେ କୁହାଯାଇଛି:
“ନେମା ଧର୍ମ āchāra tapa gyāna jagya japa dāna,
Bheṣhaja puni koṭinha nahiṅ roga jāhiṅ harijāna। ”
ଯୋଗୀ ହୋଇ ଶ୍ରୀ କୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ଏହି ପଥଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ବୁ ern ିବା ଏବଂ ଆଲୋକର ରାସ୍ତା ବାଛିବା ପାଇଁ ଅନୁରୋଧ କରନ୍ତି | ତଥାପି, ଏହି ପ୍ରୟାସ ନିରନ୍ତର ହେବା ଆବଶ୍ୟକ | ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆଡକୁ ଚାଲିବା ପରି କିନ୍ତୁ ପରେ ପଶ୍ଚିମ ଦିଗକୁ ଅଗ୍ରସର ହେବା, ଆଲୋକ ରାସ୍ତାରେ କ୍ଷଣିକ ପ୍ରୟାସ ଅନ୍ଧକାରକୁ ଫେରିଯାଏ | ତେଣୁ, କୃଷ୍ଣ ଅଜ୍ଞତାକୁ ଫେରି ନଯିବା ପାଇଁ ଯୋଗରେ ସବୁବେଳେ ସ୍ଥିର ରହିବାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଅନ୍ତି |