Bhagwat Geeta Chapter 2 Shlok-64
Description
The downward spiral toward ruin begins with seeking happiness in sensory objects, a natural impulse akin to thirst for the body. Redirecting this impulse towards God purifies the mind, fostering divine attachment rather than material attachment. Unlike material attachment, this divine attachment elevates the mind, leading to purity.
When Shree Krishna urges us to relinquish attachment and desire, he refers solely to material attachments, while spiritual attachments are laudable and should be cultivated for mind purification. By fostering a burning desire for God, the mind transcends material nature, attaining divine bliss.
Attachment and aversion, two sides of the same coin, both soil the mind and bind it to material nature. Absorbed in devotion to God, the mind receives divine grace, experiencing boundless bliss. With this higher taste, the mind remains detached from sensory objects even while engaging with them. Thus, the steadfast one, the sthita prajña, remains free from both attachment and aversion.
जो लोग अपने मन पर नियंत्रण कर लेते हैं, राग और द्वेष से मुक्त हो जाते हैं, वे संवेदी वस्तुओं से जुड़ सकते हैं, फिर भी उनसे अछूते रह सकते हैं। ऐसे व्यक्तियों को दैवीय कृपा प्राप्त होती है।
विवरण
विनाश की ओर नीचे की ओर बढ़ने की शुरुआत संवेदी वस्तुओं में खुशी की तलाश से होती है, जो शरीर की प्यास के समान एक प्राकृतिक आवेग है। इस आवेग को ईश्वर की ओर पुनर्निर्देशित करने से मन शुद्ध होता है, भौतिक लगाव के बजाय दैवीय लगाव को बढ़ावा मिलता है। भौतिक लगाव के विपरीत, यह दिव्य लगाव मन को उन्नत करता है, जिससे पवित्रता आती है।
जब श्री कृष्ण हमसे आसक्ति और इच्छा को त्यागने का आग्रह करते हैं, तो उनका तात्पर्य केवल भौतिक आसक्ति से होता है, जबकि आध्यात्मिक आसक्ति प्रशंसनीय है और मन की शुद्धि के लिए इसे विकसित किया जाना चाहिए। ईश्वर के प्रति उत्कट इच्छा को बढ़ावा देकर, मन भौतिक प्रकृति से परे जाकर दिव्य आनंद प्राप्त करता है।
राग और द्वेष, एक ही सिक्के के दो पहलू हैं, दोनों मन को मैला करते हैं और उसे भौतिक प्रकृति से बांध देते हैं। ईश्वर की भक्ति में लीन होकर मन को ईश्वरीय कृपा प्राप्त होती है और असीम आनंद की अनुभूति होती है। इस उच्च स्वाद के साथ, मन संवेदी वस्तुओं से जुड़ते हुए भी उनसे अलग रहता है। इस प्रकार, स्थिर व्यक्ति, स्थितप्रज्ञ, राग और द्वेष दोनों से मुक्त रहता है।
ଯେଉଁମାନେ ସେମାନଙ୍କର ମନକୁ ଆୟତ୍ତ କରନ୍ତି, ସଂଲଗ୍ନତା ଏବଂ ଘୃଣାରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଲେ, ସେମାନେ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ବସ୍ତୁଗୁଡ଼ିକ ସହିତ ଜଡିତ ହୋଇପାରନ୍ତି ତଥାପି ସେମାନଙ୍କ ଦ୍ uc ାରା ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ ରହିପାରନ୍ତି | ଏହିପରି ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ divine ଶ୍ୱରଙ୍କ କୃପା ପ୍ରାପ୍ତ କରନ୍ତି |
ବର୍ଣ୍ଣନା
ବିନାଶ ଆଡକୁ ତଳକୁ ଖସିବା ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ବସ୍ତୁଗୁଡ଼ିକରେ ସୁଖ ଖୋଜିବା ସହିତ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ, ଶରୀର ପାଇଁ ତୃଷା ଭଳି ଏକ ପ୍ରାକୃତିକ ପ୍ରେରଣା | ଭଗବାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଏହି ପ୍ରେରଣାକୁ ପୁନ ir ନିର୍ଦ୍ଦେଶ କରିବା ମନକୁ ଶୁଦ୍ଧ କରିଥାଏ, ବାସ୍ତୁ ସଂଲଗ୍ନ ଅପେକ୍ଷା divine ଶ୍ୱରୀୟ ସଂଲଗ୍ନକୁ ବ .ାଇଥାଏ | ବସ୍ତୁ ସଂଲଗ୍ନ ପରି, ଏହି divine ଶ୍ୱରୀୟ ସଂଲଗ୍ନତା ମନକୁ ବ ates ାଇଥାଏ, ଯାହା ଶୁଦ୍ଧତାକୁ ନେଇଥାଏ |
ଯେତେବେଳେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଆମକୁ ସଂଲଗ୍ନତା ଏବଂ ଇଚ୍ଛା ତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ କରନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ସେ କେବଳ ବସ୍ତୁ ସଂଲଗ୍ନକକୁ ସୂଚୀତ କରନ୍ତି, ଯେତେବେଳେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଂଲଗ୍ନକ ପ୍ରଶଂସନୀୟ ଏବଂ ମନ ଶୁଦ୍ଧତା ପାଇଁ ଚାଷ କରାଯିବା ଉଚିତ୍ | ଭଗବାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ଜ୍ୱଳନ୍ତ ଇଚ୍ଛା ବ By ାଇ, ମନ divine ଶ୍ୱରୀୟ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ବସ୍ତୁ ପ୍ରକୃତିଠାରୁ ଅତିକ୍ରମ କରେ |
ସଂଲଗ୍ନ ଏବଂ ଘୃଣା, ସମାନ ମୁଦ୍ରାର ଦୁଇ ପାର୍ଶ୍ୱ, ଉଭୟ ମନକୁ ମାଟି କରି ଏହାକୁ ବସ୍ତୁ ପ୍ରକୃତି ସହିତ ବାନ୍ଧେ | ଭଗବାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଭକ୍ତିଭାବରେ ଅବସାଦଗ୍ରସ୍ତ, ମନ divine ଶ୍ୱରଙ୍କ କୃପା ଗ୍ରହଣ କରେ, ସୀମାହୀନ ସୁଖ ଅନୁଭବ କରେ | ଏହି ଉଚ୍ଚ ସ୍ taste ାଦ ସହିତ, ମନ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ଜଡିତ ଥିବାବେଳେ ମଧ୍ୟ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ବସ୍ତୁଠାରୁ ଅଲଗା ରହିଥାଏ | ଏହିପରି, ସ୍ଥିର, ସ୍ତିତା ପ୍ରଜା, ଉଭୟ ସଂଲଗ୍ନ ଏବଂ ଘୃଣାରୁ ମୁକ୍ତ ରହିଥାଏ |