Those who restrain the external organs of action, while continuing to dwell on sense objects in the mind, certainly delude themselves and are to be called hypocrites.
Description
Shree Krishna warns against hypocritical renunciation, where one outwardly renounces worldly pleasures but continues to dwell on them internally. Such individuals delude themselves and lead lives of hypocrisy. It’s better to face life’s struggles as a karm yogi than to adopt a false ascetic lifestyle.
An anecdote from the Puranas illustrates this: Two brothers, Tavrit and Suvrit, sought shelter from rain in a brothel while en route to a temple. Tavrit left in disgust, while Suvrit stayed temporarily. However, Tavrit regretted his decision at the temple, longing for the brothel, while Suvrit, realizing his mistake, wished he had endured the rain to reach the temple.
Both perished when lightning struck, but the Yamdoots took Tavrit to hell as his mind was fixated on the brothel despite outward renunciation. This tale highlights the danger of hypocritical renunciation, which Shree Krishna condemns in this verse.
जो लोग कर्म की बाहरी इंद्रियों को रोकते हैं, जबकि मन में इंद्रिय विषयों पर ध्यान केंद्रित करते रहते हैं, वे निश्चित रूप से खुद को धोखा देते हैं और पाखंडी कहलाते हैं।
विवरण
श्री कृष्ण पाखंडी त्याग के खिलाफ चेतावनी देते हैं, जहां व्यक्ति बाहरी तौर पर सांसारिक सुखों का त्याग करता है लेकिन आंतरिक रूप से उन पर ध्यान केंद्रित करता रहता है। ऐसे व्यक्ति स्वयं को धोखा देते हैं और पाखंड का जीवन जीते हैं। झूठी संन्यासी जीवनशैली अपनाने से बेहतर है कि कर्मयोगी बनकर जीवन के संघर्षों का सामना किया जाए।
पुराणों का एक किस्सा इसे दर्शाता है: दो भाई, तवृत और सुवृत, एक मंदिर के रास्ते में एक वेश्यालय में बारिश से आश्रय की तलाश में थे। तवृत निराश होकर चला गया, जबकि सुवृत अस्थायी रूप से रुका। हालाँकि, तवृत को मंदिर में अपने फैसले पर पछतावा हुआ, वेश्यालय की लालसा थी, जबकि सुवृत को अपनी गलती का एहसास हुआ, उसने चाहा कि उसने मंदिर तक पहुँचने के लिए बारिश को सहन किया होता।
बिजली गिरने से दोनों की मृत्यु हो गई, लेकिन यमदूत तवृत को नरक में ले गए क्योंकि उसका मन बाहरी त्याग के बावजूद वेश्यालय में लगा हुआ था। यह कहानी पाखंडी त्याग के खतरे पर प्रकाश डालती है, जिसकी श्री कृष्ण इस श्लोक में निंदा करते हैं।
ଯେଉଁମାନେ କାର୍ଯ୍ୟର ବାହ୍ୟ ଅଙ୍ଗକୁ ସଂଯମ କରନ୍ତି, ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ମନରେ ଥିବା ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ବସ୍ତୁ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେବା ଜାରି ରଖନ୍ତି, ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ନିଜକୁ ପ୍ରତାରଣା କରନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ କପଟୀ ବୋଲି କୁହାଯାଏ |
ବର୍ଣ୍ଣନା
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କପଟୀ ତ୍ୟାଗ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଚେତାବନୀ ଦେଇଛନ୍ତି, ଯେଉଁଠାରେ ଜଣେ ସାଂସାରିକ ଭୋଗକୁ ତ୍ୟାଗ କରନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ଭାବରେ ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ରହିଆସିଛନ୍ତି | ଏହିପରି ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ନିଜକୁ ପ୍ରତାରଣା କରନ୍ତି ଏବଂ କପଟୀ ଜୀବନଯାପନ କରନ୍ତି | ଏକ ମିଥ୍ୟା ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଜୀବନଶ lifestyle ଳୀ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଅପେକ୍ଷା କର୍ମ ଯୋଗୀ ଭାବରେ ଜୀବନର ସଂଘର୍ଷର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବା ଭଲ |
ପୁରାଣର ଏକ ଉପନ୍ୟାସ ଏହାକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରେ: ଟାଭ୍ରିତ୍ ଏବଂ ସୁଭ୍ରିତ୍ ନାମକ ଏକ ଭାଇ ଏକ ମନ୍ଦିରକୁ ଯିବାବେଳେ ଏକ ବେଶ୍ୟାରେ ବର୍ଷା ଠାରୁ ଆଶ୍ରୟ ନେଇଥିଲେ। ଟାଭ୍ରିଟ୍ ଘୃଣାରେ ଚାଲିଯାଇଥିବାବେଳେ ସୁଭ୍ରିତ୍ ଅସ୍ଥାୟୀ ଭାବରେ ରହିଲେ | ପ୍ରକାଶ ଥାଉକି, ଟାଭ୍ରିଟ୍ ମନ୍ଦିରରେ ହୋଇଥିବା ନିଷ୍ପତ୍ତିକୁ ଦୁ ret ଖିତ, ବେଶ୍ୟାକୁ ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ କରୁଥିବାବେଳେ ସୁଭ୍ରିତ, ନିଜ ଭୁଲକୁ ଅନୁଭବ କରି, ମନ୍ଦିରରେ ପହ to ୍ଚିବା ପାଇଁ ବର୍ଷା ସହ୍ୟ କରିଥାନ୍ତେ ବୋଲି ଇଚ୍ଛା କରିଥିଲେ।
ବଜ୍ରପାତ ସମୟରେ ଉଭୟ ମରିଗଲେ, କିନ୍ତୁ ୟାମଡୁଟ୍ସ ଟାଭ୍ରିତଙ୍କୁ ନର୍କକୁ ନେଇଗଲେ କାରଣ ବାହ୍ୟ ତ୍ୟାଗ ସତ୍ତ୍ the େ ବେଶ୍ୟା ଉପରେ ତାଙ୍କ ମନ ସ୍ଥିର ହୋଇଥିଲା। ଏହି କାହାଣୀ କପଟୀ ତ୍ୟାଗର ବିପଦକୁ ଆଲୋକିତ କରେ, ଯାହାକୁ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଏହି ପଦରେ ନିନ୍ଦା କରିଛନ୍ତି |
