Those who offer their actions to God and release all attachments remain unsullied by sin, just as a lotus leaf remains dry despite being in water.
Description
Both Hindu and Buddhist scriptures frequently use analogies involving the lotus flower. The word “lotus” is often used respectfully when describing various parts of God’s divine body, such as “charaṇ-kamal” for “lotus-like feet,” “kamalekṣhaṇa” for “lotus-like eyes,” and “kar-kamal” for “lotus-like hands.”
Another term for the lotus flower is “paṅkaj,” meaning “born from mud.” The lotus grows from the mud at the bottom of a lake, yet it rises above the water and blooms toward the sun. In Sanskrit literature, the lotus flower symbolizes purity, as it emerges from the dirt but rises above it, retaining its beauty.
The lotus plant also has large leaves that float on the water’s surface. In Indian villages, lotus leaves are used as plates because they are waterproof; liquid poured on them does not soak through but runs off. Despite being sustained by water, the lotus leaf remains dry due to tiny hairs on its surface that repel water.
Using the analogy of the lotus leaf, Shree Krishna explains that just as the lotus leaf floats on the lake’s surface without getting wet, karm yogis remain untouched by sin despite performing various actions, as they do their work in divine consciousness.
जो लोग अपने कर्मों को ईश्वर को अर्पित कर देते हैं और सभी आसक्तियों को त्याग देते हैं, वे पाप से निर्मल रहते हैं, जैसे कमल का पत्ता पानी में रहने के बावजूद सूखा रहता है।
विवरण
जब हम कुछ महत्वपूर्ण हासिल करते हैं, तो हम अक्सर अपनी उपलब्धियों पर गर्व करते हैं, यह मानते हुए कि हमने कुछ उल्लेखनीय किया है। कर्ता होने का यह अहंकार भौतिक चेतना को पार करने में एक बड़ी बाधा बन सकता है। हालाँकि, ईश्वर-चेतन कर्म योगी इस बाधा को आसानी से पार कर लेते हैं। शुद्ध बुद्धि के साथ, वे स्वयं को अपने शरीर से अलग मानते हैं और अपने कार्यों का श्रेय स्वयं को नहीं देते हैं। वे समझते हैं कि शरीर का निर्माण ईश्वर की भौतिक ऊर्जा से हुआ है और वे अपने सभी कार्यों का श्रेय ईश्वर की शक्ति को देते हैं।
ईश्वर की इच्छा के प्रति समर्पण करने के बाद, वे अपने मन और बुद्धि को उनकी दिव्य योजना के अनुसार प्रेरित करने के लिए उस पर भरोसा करते हैं। परिणामस्वरूप, वे इस समझ में दृढ़ रहते हैं कि ईश्वर ही हर चीज़ का सच्चा कर्ता है।
ऋषि वशिष्ठ ने भगवान राम को सलाह दी:
**कर्ता बहिरकर्तान्तरलोके विहार राघव** (योग वसिष्ठ)
“हे राम, बाह्य रूप से परिश्रमपूर्वक कर्म करो, लेकिन आंतरिक रूप से स्वयं को अकर्ता के रूप में और भगवान को अपनी सभी गतिविधियों के प्रमुख संचालक के रूप में देखने का अभ्यास करो।”
इस दिव्य चेतना में, कर्म योगी स्वयं को ईश्वर के हाथों में मात्र एक उपकरण के रूप में देखते हैं। श्रीकृष्ण निम्नलिखित श्लोक में चेतना की इस अवस्था में किए गए कार्यों के परिणामों के बारे में बताते हैं।
ଯେଉଁମାନେ ନିଜ କାର୍ଯ୍ୟକୁ God ଶ୍ବରଙ୍କ ନିକଟରେ ଉତ୍ସର୍ଗ କରନ୍ତି ଏବଂ ସମସ୍ତ ସଂଲଗ୍ନଗୁଡିକ ମୁକ୍ତ କରନ୍ତି, ସେମାନେ ପାପରେ ଅପରିଷ୍କାର ରହିଥା’ନ୍ତି, ଯେପରି ଲଟା ପତ୍ର ପାଣିରେ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ଶୁଖିଲା ରହିଥାଏ |
ବର୍ଣ୍ଣନା
ଉଭୟ ହିନ୍ଦୁ ଏବଂ ବ h ଦ୍ଧ ଶାସ୍ତ୍ରରେ କମଲ ଫୁଲ ସହିତ ଜଡିତ ଅନୁରୂପ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ | God’s ଶ୍ବରଙ୍କ divine ଶ୍ୱରୀୟ ଶରୀରର ବିଭିନ୍ନ ଅଙ୍ଗକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବାବେଳେ “ଲୋଟସ୍” ଶବ୍ଦଟି ସମ୍ମାନର ସହିତ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ, ଯେପରିକି “ଲୋଟସ୍ ପରି ପାଦ” ପାଇଁ “ଚାରା-କମଲ୍”, “କମଳ ପରି ଆଖି” ପାଇଁ “କମଲେକ ṣ ା” ଏବଂ “କର-କମଲ” | “କମଳ ପରି ହାତ ପାଇଁ”
କମଳ ଫୁଲର ଅନ୍ୟ ଏକ ଶବ୍ଦ ହେଉଛି “ପାକଜ”, ଯାହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି “କାଦୁଅରୁ ଜନ୍ମ |” କମଳ ହ୍ରଦ ତଳେ ଥିବା କାଦୁଅରୁ ବ ows ିଥାଏ, ତଥାପି ଏହା ଜଳ ଉପରୁ ଉଠି ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆଡକୁ ଫୁଲିଲା | ସଂସ୍କୃତ ସାହିତ୍ୟରେ, କମଳ ଫୁଲ ଶୁଦ୍ଧତାର ପ୍ରତୀକ ଅଟେ, ଯେହେତୁ ଏହା ମଇଳା ଭିତରୁ ବାହାରିଥାଏ କିନ୍ତୁ ଏହାର ସ beauty ନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ବଜାୟ ରଖେ |
କମଳ ପ୍ଲାଣ୍ଟରେ ମଧ୍ୟ ବଡ଼ ବଡ଼ ପତ୍ର ଅଛି ଯାହା ଜଳରାଶିରେ ଭାସୁଛି | ଭାରତୀୟ ଗ୍ରାମଗୁଡିକରେ କମଳ ପତ୍ର ପ୍ଲେଟ ଭାବରେ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ କାରଣ ସେଗୁଡିକ ଜଳପ୍ରବାହ ଅଟେ; ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ poured ାଳାଯାଇଥିବା ତରଳ ପଦାର୍ଥ ଭିଜାଇ ନଥାଏ କିନ୍ତୁ ଚାଲିଯାଏ | ଜଳ ଦ୍ sust ାରା ବଞ୍ଚିବା ସତ୍ତ୍ lot େ ଲୋଟସ୍ ପତ୍ର ଶୁଖିଲା ରହିଥାଏ କାରଣ ଏହାର ପୃଷ୍ଠରେ ଥିବା ଛୋଟ କେଶ କାରଣରୁ ଜଳକୁ ଘଉଡାଇଥାଏ |
କମଳ ପତ୍ରର ଅନୁରୂପ ବ୍ୟବହାର କରି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରିଛନ୍ତି ଯେ ଯେପରି ଲୋଟସ୍ ପତ୍ର ଓଦା ନ ହୋଇ ହ୍ରଦ ପୃଷ୍ଠରେ ଭାସୁଛି, କର୍ମ ଯୋଗୀମାନେ ବିଭିନ୍ନ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ସତ୍ତ୍ sin େ ପାପ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇନାହାଁନ୍ତି, ଯେହେତୁ ସେମାନେ divine ଶ୍ୱରୀୟ ଚେତନାରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି।