rephrase text
Description
In the preceding verse, Shree Krishna described the state of sages who experience divine pleasure within themselves. In this verse, He focuses on the state of sages actively engaged in the welfare of all beings. The Ramayan states:
para upakāra bachana mana kāyā, santa sahaja subhāu khagarāyā
“The trait of compassion is the intrinsic nature of saints. Motivated by it, they use their words, mind, and body for the welfare of others.”
Human welfare is a commendable endeavor. However, welfare schemes focused solely on bodily care result in temporary relief. For instance, feeding a hungry person satiates their hunger temporarily, but they will be hungry again in a few hours. Spiritual welfare addresses the root of all material suffering by reviving the God-consciousness of the soul. Therefore, the highest form of welfare is helping others unite their consciousness with God. Elevated souls with purified minds engage in this type of welfare work, which attracts further divine grace and elevates them even more on their spiritual path. When they achieve complete purification of the mind and perfect their surrender to God, they are liberated to the spiritual realm and the divine Abode.
Throughout this chapter, Shree Krishna has extolled the path of karm-yog. He now addresses the karm sanyāsīs in the remaining verses, revealing that they too can attain the final goal.
जो लोग अपने भीतर खुशी पाते हैं, अपने भीतर भगवान के आनंद में आनंदित होते हैं, और आंतरिक प्रकाश से प्रकाशित होते हैं, वे भगवान के साथ एकजुट होकर योगी होते हैं और भौतिक अस्तित्व से मुक्त होते हैं।
विवरण
पिछले श्लोक में श्रीकृष्ण ने उन संतों की स्थिति का वर्णन किया है जो अपने भीतर दिव्य आनंद का अनुभव करते हैं। इस श्लोक में, वह सभी प्राणियों के कल्याण में सक्रिय रूप से लगे ऋषियों की स्थिति पर ध्यान केंद्रित करते हैं। रामायण में कहा गया है:
पर उपकार बचन मन काया, संता सहज सुभाउ खगराय
“करुणा का गुण संतों का आंतरिक स्वभाव है। इससे प्रेरित होकर, वे दूसरों के कल्याण के लिए अपने शब्दों, मन और शरीर का उपयोग करते हैं।
मानव कल्याण एक सराहनीय प्रयास है। हालाँकि, केवल शारीरिक देखभाल पर केंद्रित कल्याणकारी योजनाओं के परिणामस्वरूप अस्थायी राहत मिलती है। उदाहरण के लिए, किसी भूखे व्यक्ति को खाना खिलाने से अस्थायी तौर पर उसकी भूख शांत हो जाती है, लेकिन कुछ ही घंटों में वह फिर से भूखा हो जाएगा। आध्यात्मिक कल्याण आत्मा की ईश्वर-चेतना को पुनर्जीवित करके सभी भौतिक दुखों की जड़ को संबोधित करता है। इसलिए, कल्याण का उच्चतम रूप दूसरों को उनकी चेतना को ईश्वर के साथ एकजुट करने में मदद करना है। शुद्ध मन वाली उन्नत आत्माएं इस प्रकार के कल्याणकारी कार्य में संलग्न होती हैं, जो आगे दैवीय कृपा को आकर्षित करती है और उन्हें उनके आध्यात्मिक पथ पर और भी अधिक ऊपर उठाती है। जब वे मन की पूर्ण शुद्धि प्राप्त कर लेते हैं और भगवान के प्रति अपना समर्पण पूर्ण कर लेते हैं, तो वे आध्यात्मिक क्षेत्र और दिव्य निवास के लिए मुक्त हो जाते हैं।
इस पूरे अध्याय में श्रीकृष्ण ने कर्मयोग के मार्ग का गुणगान किया है। अब वे शेष श्लोकों में कर्म संन्यासियों को संबोधित करते हैं, और बताते हैं कि वे भी अंतिम लक्ष्य प्राप्त कर सकते हैं।
ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ଭିତରେ ସୁଖ ପାଆନ୍ତି, ଭିତରେ God ଶ୍ବରଙ୍କ ଆନନ୍ଦରେ ଆନନ୍ଦ କରନ୍ତି, ଏବଂ ଭିତର ଆଲୋକ ଦ୍ୱାରା ଆଲୋକିତ ହୁଅନ୍ତି, ସେମାନେ ଯୋଗୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳିତ ହୋଇ ବସ୍ତୁ ଅସ୍ତିତ୍ୱରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଥିଲେ |
ବର୍ଣ୍ଣନା
ପୂର୍ବ ପଦରେ, ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସାଧୁମାନଙ୍କ ଅବସ୍ଥା ବିଷୟରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଥିଲେ, ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ଭିତରେ divine ଶ୍ୱରୀୟ ଆନନ୍ଦ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି | ଏହି ପଦରେ, ସେ ସମସ୍ତ ଜୀବଙ୍କ କଲ୍ୟାଣରେ ସକ୍ରିୟ ଭାବରେ ଜଡିତ ସାଧୁମାନଙ୍କ ଅବସ୍ଥା ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେଇଥିଲେ | ରାମାୟଣ କହିଛନ୍ତି:
para upakāra bachana mana kāyā, santa sahaja subhāu khagarāyā
“କରୁଣାର ଗୁଣ ହେଉଛି ସାଧୁମାନଙ୍କର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ପ୍ରକୃତି | ଏହା ଦ୍ୱାରା ଉତ୍ସାହିତ ହୋଇ ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କର ଶବ୍ଦ, ମନ ଏବଂ ଶରୀରକୁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରନ୍ତି। ”
ମାନବ କଲ୍ୟାଣ ଏକ ପ୍ରଶଂସନୀୟ ପ୍ରୟାସ | ତଥାପି, କଲ୍ୟାଣ ଯୋଜନାଗୁଡ଼ିକ କେବଳ ଶାରୀରିକ ଯତ୍ନ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେଇ ଅସ୍ଥାୟୀ ଆରାମ ଦେଇଥାଏ | ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ଭୋକିଲା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଖାଇବାକୁ ଦେବା ସେମାନଙ୍କର ଭୋକକୁ ସାମୟିକ ଭାବରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରେ, କିନ୍ତୁ ସେମାନେ କିଛି ଘଣ୍ଟା ମଧ୍ୟରେ ପୁନର୍ବାର ଭୋକିଲା ରହିବେ | ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ କଲ୍ୟାଣ ଆତ୍ମାର God ଶ୍ବର-ଚେତନାକୁ ପୁନର୍ଜୀବିତ କରି ସମସ୍ତ ବସ୍ତୁ ଦୁ suffering ଖର ମୂଳକୁ ସମାଧାନ କରେ | ତେଣୁ, କଲ୍ୟାଣର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ରୂପ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ God ଶ୍ବରଙ୍କ ସହିତ ସେମାନଙ୍କର ଚେତନାକୁ ଏକତ୍ର କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରେ | ଶୁଦ୍ଧ ମନ ସହିତ ଉଚ୍ଚତର ଆତ୍ମାମାନେ ଏହି ପ୍ରକାରର କଲ୍ୟାଣ କାର୍ଯ୍ୟରେ ନିୟୋଜିତ ହୁଅନ୍ତି, ଯାହାକି ଅଧିକ divine ଶ୍ୱରଙ୍କ ଅନୁଗ୍ରହକୁ ଆକର୍ଷିତ କରିଥାଏ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ପଥରେ ଆହୁରି ଉନ୍ନତ କରିଥାଏ | ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ମନର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଶୁଦ୍ଧତା ହାସଲ କରନ୍ତି ଏବଂ God ଶ୍ବରଙ୍କ ନିକଟରେ ଆତ୍ମ ସମର୍ପଣ କରନ୍ତି, ସେମାନେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ କ୍ଷେତ୍ର ଏବଂ divine ଶ୍ୱରୀୟ ବାସସ୍ଥାନରେ ମୁକ୍ତ ହୁଅନ୍ତି |
ଏହି ଅଧ୍ୟାୟରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କର୍ମ-ଯୋଗର ପ୍ରଶଂସା କରିଛନ୍ତି। ସେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଅବଶିଷ୍ଟ ପଦଗୁଡ଼ିକରେ କର୍ମ ସଂଖ୍ୟାକୁ ସମ୍ବୋଧିତ କରିଛନ୍ତି, ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି ଯେ ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଶେଷ ଲକ୍ଷ୍ୟ ହାସଲ କରିପାରିବେ |