The yogi experiences profound transcendental happiness when their mind is calm, their passions are subdued, they are free from sin, and they see everything in relation to God.
Description
As a yogi perfects the practice of withdrawing the mind from sense objects and fixing it on God, their passions become subdued, and their mind attains deep serenity. Initially, focusing on God required effort, but now the mind naturally gravitates towards Him. At this stage, the advanced meditator perceives everything in connection with God. Sage Narad states:
tat prāpya tad evāvalokayati, tad eva śhṛiṇoti,
tad eva bhāṣhayati, tad eva chintayati
(Nārad Bhakti Darśhan, Sūtra 55)
“The consciousness of a devotee whose mind is united in love with God is always absorbed in Him. Such a devotee always sees Him, hears Him, speaks of Him, and thinks of Him.” When the mind becomes absorbed in God in this way, the soul begins to experience a glimpse of God’s infinite bliss.
“The consciousness of a devotee whose mind is united in love with God is always absorbed in Him. Such a devotee always sees Him, hears Him, speaks of Him, and thinks of Him.” When the mind becomes absorbed in God in this way, the soul begins to experience a glimpse of God’s infinite bliss.
Sādhaks often wonder how they can gauge their progress. The answer lies in this verse. When we notice an increase in our inner transcendental bliss, it indicates that our mind is coming under control and our consciousness is being spiritually elevated. Shree Krishna explains that when we are śhānta-rajasaṁ (free from passion) and akalmaṣham (sinless), we will become brahma-bhūtam (endowed with God-realization). At this stage, we will experience sukham uttamam (the highest bliss).
जब योगी का मन शांत होता है, उनकी भावनाएं शांत होती हैं, वे पाप से मुक्त होते हैं, और वे हर चीज को भगवान के संबंध में देखते हैं, तो उन्हें गहन पारलौकिक खुशी का अनुभव होता है।
विवरण
जैसे ही कोई योगी मन को इंद्रिय विषयों से हटाकर ईश्वर पर केंद्रित करने का अभ्यास करता है, उसकी भावनाएं शांत हो जाती हैं और उसका मन गहरी शांति प्राप्त कर लेता है। प्रारंभ में, ईश्वर पर ध्यान केंद्रित करने के लिए प्रयास की आवश्यकता होती थी, लेकिन अब मन स्वाभाविक रूप से उसकी ओर आकर्षित होता है। इस स्तर पर, उन्नत ध्यानी हर चीज़ को ईश्वर से जोड़कर देखता है। ऋषि नारद कहते हैं:
तत् प्राप्य तद् एवालोकयति, तद् एव श्रृणोति,
तद् एव भाषयति, तद् एव चिन्तयति
(नारद भक्ति दर्शन, सूत्र 55)
“जिस भक्त का मन भगवान के प्रेम में एकजुट है, उसकी चेतना हमेशा उनमें लीन रहती है। ऐसा भक्त हमेशा उन्हें देखता है, उन्हें सुनता है, उनके बारे में बोलता है और उनके बारे में सोचता है।” इस प्रकार जब मन ईश्वर में लीन हो जाता है तो आत्मा को ईश्वर के अनंत आनंद की झलक मिलने लगती है।
साधक अक्सर आश्चर्य करते हैं कि वे अपनी प्रगति का आकलन कैसे कर सकते हैं। इसका उत्तर इस श्लोक में है. जब हम अपने आंतरिक पारलौकिक आनंद में वृद्धि देखते हैं, तो यह इंगित करता है कि हमारा मन नियंत्रण में आ रहा है और हमारी चेतना आध्यात्मिक रूप से उन्नत हो रही है। श्री कृष्ण बताते हैं कि जब हम शांत-रजसम (जुनून से मुक्त) और अकलमशम (पाप रहित) होंगे, तो हम ब्रह्म-भूतम (ईश्वर-प्राप्ति से संपन्न) बन जाएंगे। इस स्तर पर, हम सुखम उत्तमम (सर्वोच्च आनंद) का अनुभव करेंगे।
ଯୋଗୀମାନେ ଗଭୀର ଟ୍ରାନ୍ସେଣ୍ଡେଣ୍ଟାଲ୍ ସୁଖ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି ଯେତେବେଳେ ସେମାନଙ୍କର ମନ ଶାନ୍ତ ହୁଏ, ସେମାନଙ୍କର ଆବେଗ ବଶୀଭୂତ ହୁଏ, ସେମାନେ ପାପରୁ ମୁକ୍ତ, ଏବଂ ସେମାନେ ଭଗବାନଙ୍କ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ସବୁକିଛି ଦେଖନ୍ତି |
ବର୍ଣ୍ଣନା
ଯେହେତୁ ଯୋଗ ମନକୁ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ବସ୍ତୁରୁ ଦୂରେଇ ରଖିବା ଏବଂ ଏହାକୁ ଭଗବାନଙ୍କ ଉପରେ ସ୍ଥିର କରିବାର ଅଭ୍ୟାସକୁ ସିଦ୍ଧ କରେ, ସେମାନଙ୍କର ଆବେଗ ବଶୀଭୂତ ହୁଏ, ଏବଂ ସେମାନଙ୍କର ମନ ଗଭୀର ଶାନ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏ | ପ୍ରାରମ୍ଭରେ, God ଶ୍ବରଙ୍କ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେବା ପାଇଁ ପ୍ରୟାସ ଆବଶ୍ୟକ, କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ମନ ସ୍ natural ାଭାବିକ ଭାବରେ ତାଙ୍କ ଆଡକୁ ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣ କରେ | ଏହି ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ, ଉନ୍ନତ ଧ୍ୟାନକାରୀ God ଶ୍ବରଙ୍କ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ସବୁକିଛି ଅନୁଭବ କରନ୍ତି | ସାଜେ ନାରଦ କହିଛନ୍ତି:
tat prāpya tad evāvalokayati, tad eva śhṛiṇoti,
tad eva bhāṣhayati, tad eva chintayati
(ନ ā ରାଦ ଭକ୍ତ ଦାରହାନ୍, ସ ū ତ୍ରା 55)
“ଜଣେ ଭକ୍ତଙ୍କ ଚେତନା, ଯାହାର ମନ God ଶ୍ବରଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ଏକତ୍ରିତ ହୁଏ, ସେ ସର୍ବଦା ତାଙ୍କଠାରେ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ। ଏହିପରି ଜଣେ ଭକ୍ତ ତାଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ଦେଖନ୍ତି, ଶୁଣନ୍ତି, ତାଙ୍କ ବିଷୟରେ କୁହନ୍ତି ଏବଂ ତାଙ୍କ ବିଷୟରେ ଭାବନ୍ତି।” ଯେତେବେଳେ ମନ ଏହିପରି God ଶ୍ବରଙ୍କଠାରେ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ, ଆତ୍ମା God’s ଶ୍ବରଙ୍କ ଅସୀମ ସୁଖର lim ଲକ ଅନୁଭବ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ |
ସାଧକମାନେ ପ୍ରାୟତ wonder ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୁଅନ୍ତି ଯେ ସେମାନେ କିପରି ସେମାନଙ୍କର ଅଗ୍ରଗତି ମାପ କରିପାରିବେ | ଏହାର ଉତ୍ତର ଏହି ପଦରେ ଅଛି | ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଆମର ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ଟ୍ରାନ୍ସେଣ୍ଡେଣ୍ଟାଲ୍ ସୁଖର ବୃଦ୍ଧି ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁ, ଏହା ସୂଚାଇଥାଏ ଯେ ଆମର ମନ ନିୟନ୍ତ୍ରଣକୁ ଆସୁଛି ଏବଂ ଆମର ଚେତନା ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଭାବରେ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି | ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରିଛନ୍ତି ଯେ ଯେତେବେଳେ ଆମେ śhānta-rajasaṁ (ଆବେଗରୁ ମୁକ୍ତ) ଏବଂ ଆକଲମାହମ୍ (ପାପହୀନ), ସେତେବେଳେ ଆମେ ବ୍ରହ୍ମା-ଭଟମ୍ (ଭଗବାନ-ହୃଦୟଙ୍ଗମ) ହୋଇଯିବା | ଏହି ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ, ଆମେ ସୁଖମ୍ ଉତ୍କଳମ୍ (ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସୁଖ) ଅନୁଭବ କରିବୁ |